Okumada ise, tümüyle simgesel boyutta yer alan alfabetik tasarımların tanılanması ve el göz koordinasyonu ile bunların yazılmasının taklit edilmesi söz konusudur. Yazmanın, taklitten öte bir de yaratıcı yazma biçimi vardır ki, bu çocuğun asıl ulaşmasına destek olunması gereken nokta budur.

Çocuk, yaşamın anlamını ve zenginliğini anlatılar yoluyla kavramaktadır. Bu yüzden, okuduğu her yeni metin, onun dünyayı keşfetmesinde yardımcı olacak bir yol arkadaşıdır. Çocuklar genellikle anlatıları kolay kolay unutmaz ve yinelerler.

Değişik kaynaklardan duydukları edindikleri anlatıları da karşılaştırıp kendi anlatılarına katarlar. Bu nedenle, okuma ve onlara eşlik eden görsellerin çocuk açısından önemi son derece yüksektir.

Okudukları metinlerden dersler çıkaran ve kısıtlı sayıdaki görseller yardımıyla okuduklarını düşlemeye çalışan çocuklar, böylelikle aslında yaratıcılıklarını geliştirmekte ve kendi özgün anlatılarını nasıl biçimlendireceklerini deneyimlemektedirler. Ancak buradaki ters orantı, çocukların görsellerden oldukça fazla etkilenmeleri ve görsellerin yoğun olmasını daha cazip bulmalarıdır. Bu durumda, görselin büyüsüne kapılan çocuk, anlatının özünü düşlemekten vazgeçip, kendisine hazır verili olan imgelerle yetinme yoluna gidecektir. Bu durumda, yaratıcılığı da anlatımı da pek fazla gelişmeyecektir.