Çocuk kitaplarındaki resimlerin, çocuğun yaş ve gelişimsel düzeylerine uygun olması gerekir. Örneğin, okul öncesi dönemdeki çocuklara yönelik kitapların tamamı resimli olabilecekken, birinci sınıfta dörtte üçü, ikinci sınıfta dörtte ikisi, üçüncü sınıfta dörtte biri resim olabilir. Bu oran dördüncü sınıftan sonra daha azalmalıdır. Çocuk kitaplarındaki resimlerin hem süsleyici hem de açıklayıcı ve bütünleyici olması, metinde işlenen konunun daha iyi anlaşılmasına ve daha belirgin duruma gelmesine yardımcı olur. Çocuk kitaplarında kullanılan kağıdın çok parlak ve kalın kuşe olmamasına özen gösterilmelidir. Sayfaların daha kolay açılması, cilt, tutkal ve dikişin daha sağlam olması için ikinci hamur ya da daha az parlak birinci hamur kağıttan olması gerekir. Kitaplardaki harflerin boyutu da, çocukların yaşlarına ve öğrenim gördükleri sınıf düzeyine uygun olmalıdır. Birinci sınıfta yirmi-yirmi dört punto olmalı, ancak dördüncü sınıftan sonra on iki puntoluk yazılara yer verilmiş olmalıdır.

Konularına göre şiirler; lirik, didaktik, epik, pastoral, satirik olmak üzere beş temel gruba ayrılır. Hayal gücünün ağırlık kazandığı ve bireysel duyguların dile getirildiği şiirler lirik; öğretici niteliği bulunan, yani duyguyu değil de, düşünceyi konu edinen şiirler didaktik; konusunu kahramanlık ve olağanüstülükten alanlar epik; bir kimseyi, bir düşünceyi, bir durumu açık ya da kapalı biçimde, iğneli bir dille yeren şiirler satirik; konusunu kahramanlık ve olağanüstülükten alan şiir türü ise epiktir. Doğru Yanıt D) Lirik ‘tir

Bebek 12. ayı doldurduğunda  sayfaları kolayca çevirebilir bu yüzden doğru yanıt C)'dir. 

Sözü edilen amaçları gerçekleştirmek için özellikle okul öncesi eğitim ortamlarında okuma merkezleri oluşturulmaktadır.

Çocuk, dünyaya geldiği ilk andan başlayarak çevresindeki her şeyi kaydeder. 12 haftalık olduğunda bebek baş ve göz hareketleri ile birlikte hareketli nesneleri izleyebilmektedir. Bebeklerin henüz anne karnından başlayarak gece ile gündüzü ayırt edebildikleri ve belli renkleri seçebildikleri kanıtlanmıştır. Bebek ilk 3 ayın sonunda artık karşısındaki ile göz göze gelebilmesi beklenir.

Ev ortamında kitapla tanıştırılması, çocuğun kitap okumaya özendirilmesi gereklidir. Anne babaların, kitap okuma konusunda çocuklara model olmaları önemlidir. Anne babanın elinde kitap görmek, kitapları sevmek ve okuma alışkanlığı kazanmak konusunda çocuk için sözel telkinden çok daha yararlıdır. Çocuğa evde masal ve hikâye anlatmalı, resimli kitaplar albümler verilmeli, ufak şiirler ezberletilmelidir. Aile, okul öncesi dönemden itibaren çocuğu çevredeki kütüphanelere ve kitapçılara götürmeli, çocukla birlikte çocuğun yaşına uygun kitaplar almalıdır. Okul öncesi dönemde ebeveynler, çocuğa her gün çocuğun zevk aldığı kitaplar okuyarak kitap sevgisi aşılamalıdır. Okul dönemindeki çocuklar ise, ders kitapları kadar, ders dışındaki kitapları okuması için de desteklenmelidir. Aile günün belirli saatlerini okuma zamanı olarak belirleyebilir ve belirlenen saatlerde herkesin kitap okuması teşvik edilebilir. Birlikte kitap okurken, ebeveynle çocuk arasında çocuğun gelişimini destekleyici bir etkileşim süreci oluşur; ebeveyn ve çocuk arasındaki bağlanma ve bağımsızlık dengesi de olumlu yönde gelişir. Başta anne babalar ve öğretmenler olmak üzere çocuğun yaşamındaki yetişkinlere, çocuğa okuma sevgisinin ve alışkanlığının kazandırılmasında önemli sorumluluklar düşer. İlköğretim çağındaki çocuklara kitap okuma alışkanlığı kazandırmak amacıyla günde ortalama yarım saat kitap okuma önerisi bu dönem çocuklarının kitap okuma alışkanlığı kazanmalarında iyi bir tercih olabilir. Çocukları çoğunlukla ilk kez öğretmenler kitaplarla tanıştırmaktadır. Ancak, ailede anne babaların okuma alışkanlığına sahip olması, çocukların da okuma alışkanlığı ve kitap sevgisi kazanmasına kolaylaştırabilir.

Anektod kaydı

Okumada ise, tümüyle simgesel boyutta yer alan alfabetik tasarımların tanılanması ve el göz koordinasyonu ile bunların yazılmasının taklit edilmesi söz konusudur. Yazmanın, taklitten öte bir de yaratıcı yazma biçimi vardır ki, bu çocuğun asıl ulaşmasına destek olunması gereken nokta budur.

Çocuk, yaşamın anlamını ve zenginliğini anlatılar yoluyla kavramaktadır. Bu yüzden, okuduğu her yeni metin, onun dünyayı keşfetmesinde yardımcı olacak bir yol arkadaşıdır. Çocuklar genellikle anlatıları kolay kolay unutmaz ve yinelerler.

Değişik kaynaklardan duydukları edindikleri anlatıları da karşılaştırıp kendi anlatılarına katarlar. Bu nedenle, okuma ve onlara eşlik eden görsellerin çocuk açısından önemi son derece yüksektir.

Okudukları metinlerden dersler çıkaran ve kısıtlı sayıdaki görseller yardımıyla okuduklarını düşlemeye çalışan çocuklar, böylelikle aslında yaratıcılıklarını geliştirmekte ve kendi özgün anlatılarını nasıl biçimlendireceklerini deneyimlemektedirler. Ancak buradaki ters orantı, çocukların görsellerden oldukça fazla etkilenmeleri ve görsellerin yoğun olmasını daha cazip bulmalarıdır. Bu durumda, görselin büyüsüne kapılan çocuk, anlatının özünü düşlemekten vazgeçip, kendisine hazır verili olan imgelerle yetinme yoluna gidecektir. Bu durumda, yaratıcılığı da anlatımı da pek fazla gelişmeyecektir.

Öğretmen dil ve edebiyatla ilgili bilgi, tutum ve becerilerin çocuklara kazandırılmasında önemli bir etkiye sahiptir. Bu konuyla ilgili öğretmenin dört temel rolü olduğunu söyleyebiliriz.Çocuklara uygun edebi eserleri ve etkinlikleri seçmek. Zengin ve uyarıcı bir eğitim ortamı hazırlamak. Öğretim yapmak. Model olmak. Öğretmen küçük çocuklara grup halinde ve bireysel olarak günde bir, iki kez kitap okumak için zaman ayırmalıdır. Okumayı bilen çocukların kitap okuması için her gün yaşlarına uygun belirli süreler ayırmalıdır.

Yıldızların Suya Döküldüğü Türkçe Günlükleri, Feyza Hepçilingirler’e aittir.

Okuma bilen çocuklar için kullanılan okuma teknikleri; altını çizerek okuma, eleştirel okuma ve okuma sonrası tartışmadır. Hikayeyi özetleme bu tekniklerden biri değildir.

Okuma, hem bilgi edinme kaynağı hem de yorum yapma ve eleştirel düşünme gücünün temelini teşkil eden bir eylemdir. Okuma alışkanlığı ise duygu, düşünce ve eylemler dizisi sonucunda kazanılan bir davranıştır. Canlandırma, çocuğun yaşantılarını daha sonra yeniden dramatize etmek ve oyunlaştırmak demektir. Oyun, çocuğun deneyimleyerek kendi kendine öğrenmesini sağlayan,  eğlenmek amacıyla ve  içsel olarak güdülenen,  bazen kuralları belirlenmiş ve bilinen,  bazen de kendiliğinden gelişen ve mutluluk, coşku, heyecan,  merak duygularını da içinde barındıran  davranışlardan oluşan bir etkinliktir. Yaratıcı drama; bir grubu oluşturan üyelerin yaşama deneyimlerinden yola çıkarak, bir amacın, düşüncenin, doğaçlama, rol oynama (rol alma) gibi tekniklerden yararlanarak, canlandırılmasıdır.

• Çocuk hikaye ve romanlarında dikkat edilmesi gereken noktaları şu şekilde sıralayabiliriz:
• Konular çocukların ilgilerine, yaşam deneyimi ve kavrayış güçlerine uygun olmalıdır.
• Çocuğun izleyebilme gücüne uygun bir planları olmalı; giriş, gelişme ve sonuç bölümlerinin mantıklı bir sıra izlemesine özen gösterilmiş olmalıdır.
• Yaş ve ilgi alanı olarak çocuklar için sakıncalı konuların işlendiği kitaplar olmamalıdır.
• İşlenen olaylar çok karmaşık olmamalı, çocukta ilgi ve yazınsal beğeni oluşturan olay ve durumlara yer verilmelidir.
• Bölümler ve paragraflar çok uzun olmamalı, anlatım ve betimlemeden çok konuşmalara yer verilmiş olmalıdır.
• Betimlemeler canlı olmalı, ruh çözümlemelerine gereğinden çok yer verilmemelidir.
• Resimler düzeye uygun olmalıdır.
• Güldürü ögesi dozunda tutulmalıdır.
• Anlatılan kişiler ve olaylar çocuğun aklını karıştıran, dünyasıyla çelişen nitelikte olmamalıdır.
• İlginin canlı tutulması için olayların sürükleyici yanlarına ağırlık verilmelidir.

Olayın geçtiği yer ve zamanın bildik yerler olması çocuk hikaye ve romanlarında dikkat edilmesi gereken özelliklerden biri değildir.

3-6 yaş dönemindeki çocuklar için yazılan şiirler yetişkinler için yazılanlardan özellikle kullanılan dil açısından biraz daha farklı olabilmektedir. Küçük çocuklar için yazılan şiirlerde dilin basit ancak şiirsel bir biçimde kullanılması ve içeriğin çocuklara doğrudan verilerek onların anlatılan içeriği hayallerinde canlandırması sağlanmalıdır.

Açıl Sofram Açıl ve Dede Korkut Masallarına sırasıyla 1956 ve 1960 yıllarında Hans Christian Andersen ödülleri verilmiştir. Doğru cevap A'dır.

Somut işlemler döneminden soyut işlemler dönemine adımın atıldığı 12 yaş ve sonrası dönem, aynı zamanda çocukların yaratıcılıklarının da en üst düzeyde olduğu dönemdir. Bu dönemde çocuklar, yetişkinlerin okuduğu eserleri okumaya başlarlar. Bu dönemde çocuklar bilgi edinmek için okurlar. Metinde sunulan fikirleri analiz eder ve eleştirel olarak fikirler üzerine düşünürler. Okuduklarına eleştirel bakış açısıyla yaklaşarak gerçekler üzerine kendi fikirlerini oluşturmaya çalışırlar. Farklı amaçlarla farklı şekillerde yazma eğilimleri de vardır. Kız ve erkeklerin okuma ilgilerinin farklılaşmaya başladığı bu dönemde kızlar romantik metinlere doğru yönelirken erkeklerin macera, spor konulu metinlere yoğunlaştıkları dikkat çeker. Çocuğun ciddi bir öğrenme, keşfetme çabasında olduğu bu dönem, çocuk gelişimi açısından değerlendirildiğinde “ öğrenme çağı” olarak değil serüven çağı olarak ifade edilir.

Çocuk edebiyatının ortaya çıkışı ile ilgili gelişmeleri etkileyen üç temel unsur bulunmaktadır. Bu unsurlardan ilki kiliselerin etkisidir. Çocuk edebiyatının gelişmesindeki ikinci unsura bakıldığında ise, geçmişte büyükler için yazılan birçok klasik eserin çocuklar tarafından okunmaya başlamasıyla gündeme geldiği görülmektedir. Bu nedenle de çocuk edebiyatının, yetişkinler için oluşturulan “Edebiyat” gibi, uzun bir geçmişi ve geçirdiği bir birikim dönemi yoktur. Bu da bize aslında çocuk edebiyatının gelişmesinde, çocukların etkin rolü olduğunu göstermektedir. Çocuk edebiyatının gelişmesindeki üçüncü unsur olarak da Batı’daki kültürel gelişmeler sayılabilir ki bunun başında matbaanın yaygınlaşması gelir.

Lirik şiirlerde hayal gücü ön plandadır.

Çocuk edebiyatının amacı öğüt vermek, öğretmek değil; çocuklara yasam ve insan gerçeğine ilişkin duyarlılıkla kurgulanmış ipuçları sunmak, ana dilinin kullanım olanaklarını sezdirmek, onları yazılı kültürle sağlıklı ve sürekli iletişim kurabilen bireyler olarak yetiştirebilmektir.