Piaget açık uçlu klinik görüşmeler yoluyla, beş-onüç yaşları arasındaki İsviçreli çocukları misket oyununun kurallarına ilişkin anlayışlarını hakkında sorgulamıştır. Piaget yaptığı görüşmeler ve öyküler sonrasında ahlak gelişimini iki geniş ahlaki evreye ayırarak incelemiştir. Birinci evre olan ‘Dışsal Kurallara Bağlılık Evresi’ ortalama olarak sekiz yaşından kü- çük çocukları ifade eder. İkinci evre olan ‘Ahlaki Özerklik Evresi’ ise yaklaşık olarak sekiz yaş ve üzerindeki çocuklarda görülür. Bu evrede çocuklar kuralları katı ve değişmez olarak görmezler, tersine onları esnek, çoğunluğunun isteğe uydurmak için değiştirilebilir, üzerlerinde toplumsal olarak anlaşılmış ilkeler olarak görürler. Yavaş yavaş karşılıklılık adı verilen bir dürüstlük standardını kullanmaya başlarlar. Diğer bir değişle, kendi iyiliklerini olduğu kadar, başkalarının iyiliğini de düşünürler. Bu iş birliği ahlakın başlangıcını tanımlar. Daha büyük çocuklar ve ergenler bu ahlakın ötesine geçerek ideal karşılıklılık adı verilen, beklentilerin karşılıklılığına dayalı bir ahlak anlayışına doğru ilerlerler. İdeal karşılıklılık genç insanların kuralların herkes için adil çıktıları güvenceye alacak biçimde yeniden yorumlanıp gözden geçirilebileceğini anlamalarına yardım eder