Ailenin sosyoekonomik koşulları da çocuğun kişiliğini etkilemektedir. Yoksulluk nedeniyle sürekli aç ve sokakta kalan çocukların suç işleme olasılığı artmaktadır. Suçlu çocuğun ev koşullarının ilki ve en belirgin olanı, ailenin maddi durumudur. İstatistiksel veriler, çocuk suçluluğuyla yoksulluk ve onun getirdiği koşullar arasında dikkate değer bir ilişkinin bulunduğunu ve bu ilişkinin de önemli sayılacak ölçüde yüksek olduğunu göstermektedir. Düşük sosyoekonomik düzeydeki evde görülen bir başka yaygın eksik de ev içinde çocuk için gerekli uğraş ve eğlence olanaklarının bulunmamasıdır. Çocuğun oyun oynama, arkadaşlarını başka bir odada kabul etme hakkı vardır. Ev koşulları oyun oynamayı engelliyorsa çocuk doğal yaşamını sürdürecek özgür bir ortam aramaya çalışacaktır. Böyle bir ortamı bulduğu anda da çocuk, anne babasının sert denetiminden uzaklaşacaktır. Bireye toplumsal değer hükümlerini kazandıran, ona ilk sosyal deneyim fırsatını veren aile ortamının gelişim sürecindeki önemi büyüktür. Ancak aile ortamındaki duygusal ve toplumsal etkileşim yetersizliği ya da kötü modellerin bulunması, bu kurumun olumsuz bir uyaran kaynağı olmasına yol açmaktadır. Aile kurumunun yetersiz ya da eksik olması durumunda, bu eksikliği giderecek en güçlü ve düzenli toplumsal kurumun okul olduğu görülür. 17. yüzyılda Victor Hugo “Bir okulun yapılması, bir hapishanenin kapanması demektir.” sözüyle eğitim ve suçluluk arasında doğrudan bir ilişki bulunduğunu vurgulamıştır.