Hastane merkezli gelişimsel destek programları sayesinde çocukların; kendi durumlarını daha kolay kabul ettikleri, tedavi süreçlerinin hızlandığını ve hastane yatış sürelerinin kısaldığı, moral yönünden güçlendikleri, stres düzeylerinin azaldığı, eğitim-öğretim etkinliklerinden düzenli biçimde yararlandıklarını, akademik olarak akranlarından geri kalmadıklarını, diğer çocuklarla etkileşime girme fırsatı bulduklarını, arkadaşlık ilişkilerinin geliştirdikleri, hastanede geçirdikleri sürede mutlu oldukları, hastanede eğlenceli zaman geçirdikleri, yaşadıkları sorunları ve olumsuz duyguları başkalarıyla paylaşma fırsatı bulduklarını, sorunsuz biçimde eve ya da okula döndüklerini göstermektedir (Kamışlı, 2014; Kılıç, 2003; Lemke, 2004; Sexson ve MAdan-Swain, 1993; Türköz Bozdoğan, 2012; Ünüvar, 2011; Worchel-Prawatt ve diğerleri, 1998).