1923 yılında Cumhuriyetin kurulması ile eğitime verilen önem artmaya başladı. Ankara ilköğretim müfettişlerinden Selahattin Çoruh ilk basımı 1943 yılında, ikinci basımı da 1950 yılında “Okullarda Dramatizasyon” isimli kitabı yazdı (Rakap-Parlak,2014). Bu kitapta dramatizasyonun okullarda kullanımı ve bunun sayesinde öğrencilerin pasif bir şekilde eğitilmesinin ortadan kaldırılması gerektiğini belirtmiştir. Çocukların çevresinde var olanları taklit yoluyla öğrenmesi, oyunun çocuğun gelişiminde ne denli önemli oldu- ğunu vurgulamıştır. Dramanın ders konuları ile birleştirilmesi gerektiğini belirten Selahattin Çoruh örneğin Türkçe derslerinde sözcük ve tümcelerin oyunla birlikte konuşmalara ve hareketlere katılması gerektiğini; dramatizasyon çalışmalarında, yazının okunması değil, sahneye konmasının önemli olduğunu söylemiştir. Dramatizasyon çalışmaları için sahnenin olmasının çok da önemli olmadığı, sınıfın, sıraların, kürsünün arasında kalan ön kısmın bu iş için yeterli olacağını belirtmiştir (Adıgüzel, 2012).