Kentleşmenin çarpık ve hızla devam ettiği 21. yüzyılda, insanın doğa ile dengede bir yaşam sürmesi fikri hızla yok olmuş, doğayı sadece kendi lehine kullanarak doğaya zarar vermesi hâline dönüşmüştür. Bu durum, doğanın bir parçası olduğunu unutan diğer yaşamlara karşı sorumlulukların bilincinde olmayan nesiller oluşması ile sonuçlanmıştır. Bunun farkında olan eğitimci ve çevreciler insan ile doğa arasındaki iletişimin tekrar ve sağlıklı bir şekilde kurulabilmesi için çalışmalar yapmaya başlamışlardır. Bu çalışmalar 1900’lerin başına uzanmakla birlikte, 21. yüzyılda daha yoğun bir sekilde kendini göstererek insanlarla doğa arasında karşılıklı saygıya dayalı, çevreye zarar vermeyen davranışları sergileyecek şekilde bir iletişim kurabilmeyi amaçlamaktadır. Doğa eğitimlerinin, doğal yaşama karşı duyarlılık sağlama, çevreyi tanıma ve koruma, doğal yaşamın parçası olarak insanı algılama, doğanın insan yaşamındaki önemini kavrama, fazla enerjiden kurtulma gibi alt amaçlarının olduğunu söyleyebiliriz.