Ergenlerde Riskli Davranışların Nedenleri;
1. Genetik Etkenler: Riskli davranışların temelini genler ve biyolojik geçiş ile açıklayan bu yaklaşıma
göre, bazı genleri madde kullanma, şiddet, suç işleme gibi davranışların nedeni olarak göstermektedir. Ancak genetik etkenlerin tek başına riskli davranışlara yol açtığı söylenemez.
2. Ailesel Etkenler: Riskli davranışları yüksek düzeyde olan çocukların ebeveynlerinde benzer özellikler görülmesi ailesel etkenleri ön plana çıkarmaktadır.
a. Zayıf toplumsallaşma, olumlu davranışların çocuğa öğretilememesi, değerlerin kazandırılamaması, ebeveynler arasında olumsuz davranışların varlığı,
b. Çocuğun eğitim yaşamının ihmali, çocuğun yaşamını izlemekte başarısızlık,

c. Uygunsuz ve tutarsız disiplin uygulamalarının olması,
d. Çocuk ebeveyn ilişkisinde kalitenin ve bağlanmanın düşük olması, destekleyici olmayan soğuk anne davranışı,
e. Aile içi çatışma, evlilik uyuşmazlığı, ev içi şiddet, istismar,
f. Çatışma yönetiminin zayıf olması, zayıf öfke kontrolü,
g. Ebeveynlerde fiziksel ve ruhsal sağlığın iyi olmaması, madde kullanımı, depresyon olması,
h. Göç sonucu kent yaşamına uyum sağlayamama, aile ve çocuğun kültürel olarak ayrışması ve uyumsuzluklar oluşmasıdır.
3. Çevresel Etkenler: Özellikle olumsuz çevre koşullarında yaşan çocuklarda daha fazla riskli
davranışlar ortaya çıkmaktadır. Örneğin, yoksulluk önemli etkenlerden birisidir. Suç işleme, şiddet eğimi, kendine zarar verme ve bazı madde kullanımları özellikle sosyoekonomik düzeyi düşük bölgelerde daha fazladır. Burada, ekonomik koşulların yetersiz olması, gençlerin kendilerinin başka çözümler aramasına yol açmaktadır. Ayrıca, riskli davranışların o çevre içinde yaygın olması bu davranışların normal bir davranış gibi kabul edilmesine ve gencin bu davranışları toplumsal davranışın doğal bir parçası olarak görmesine yol açmaktadır.
4. Psikolojik Etkenler: Bu çocuklarda en sıklıkla rastlanan ortak özelliklerden birisi dürtü kontrolünün (kendini kontrol edememe, içinden geldiği gib davranma eğilimi) eksik olmasıdır. Engellenmeye tahammül edemezler, herhangi bir engellenme ile karşılaştıkları zaman onunla başa çıkma güçleri yoktur. Sorun çözme, öfke kontrolü gibi becerileri çok azdır ya da bu becerileri etkili değildir. İletişim kurmakta zorluk çekerler, huzursuzdurlar. Kolaylıkla uyarılır ve kavga etmeye başlarlar.
5. Göç: Göç eden ailelerin çocuklarında bu tür davranışlar sıktır. Bunun en önemli nedenlerinden birisi ebeveynlerin geldikleri kente uyum sağlamakta çektikleri güçlüğün aile içi ilişkilere de yansımasıdır. Göç eden anne baba göç ettikleri yerin alışkanlıklarını sürdürmek istemekte ve bu nedenle çocuklarına bu yönde baskı yapmaktadır. Öte yandan ise kente küçük yaşta geldiği ya da kentte doğduğu için daha iyi uyum sağlayan çocuk anne babasının bu disiplin yaklaşımını reddetmektedir.