Parten 1932 yılında yaptığı klasik araştırmasında çocukların oyun sürecinde sosyal davranışlarını incelemiş ve sosyal oyunun yaş ilerledikçe daha karmaşık hale geldiğini bulmuştur. Çalışması sonucunda çocukların oyun sürecindeki sosyal davranışlarını altı kategoride gruplandırmıştır: Uğraşsız davranış, izleyici davranış, yalnız oyun, paralel oyun, birlikte oyun ve işbirlikçi oyun. Uğraşsız davranış: Bu aşamada çocuk oyun oynamaz ve bir amacı varmış gibi de görünmez. Yalnız oyun: Çocuk oyuncakları ile tek başına ve bağımsız olarak oynar. İzleyici: Çocuk zamanın çoğunu başka çocukların oyununu izleyerek geçirir. Çocuk oyun oynayan başka çocuklara konuşmalarını rahatça işitebileceği mesafede durur ve onların oyununu izler. Paralel oyun: Bu aşamada çocuk başka çocuklarla yan yana oynar ancak onlarla sözel iletişimde bulunmaz ve birlikte oynamaz. Birlikte oyun: Çocuk başka çocuklarla birlikte oynar, diğer çocuklarla oyunla ilgili sözel iletişimde ve oyuncak alışverişinde bulunur. İşbirlikçi oyun: Bu aşamada çocuklar ortak bir amaca yönelik oynarlar. Çocuklar işbirliği içinde blok ya da legolarla bir şey inşa edebilir ya da bir senaryo oluşturup sosyo-dramatik oyun oynayabilirler.