Şiirlerinin ana özelliği gerçekçi ve toplumcu bir içerik taşıması olan Mehmet Âkif, yeni Türk edebiyatında Namık Kemal’den beri gelen hamasî, duygusal söyleyişin en önemli temsilcisidir. Onun gerek Meşrutiyet döneminde yazdığı merhamet duygusunu veren şiir-hikâyeleri, gerekse toplum eleştirisi yaptığı metinleri gerçekçi gözlem ve titiz anlatım teknikleriyle sunulduğu için etkili olmuştur. Sonraki yıllarda yazdığı Altıncı Safahat Âsım (1924) kitabındaki “Çanakkale Şehitleri’”nin anlatıldığı bölüm, işgal günlerinde yazdığı “Bülbül” ve nihayet yeni devletin milli marşı olmak üzere yazdığı “İstiklâl Marşı” gibi şiirleri, içinden geçilen dönemin destanı niteliğini taşıyan eserlerdir.