Refik Durbaş kendisine özgü bir lirizm yaratarak anlık duyguları, toplumun ezilmiş kesimlerinin durumlarını duyarlılıkla şiirleştirmiş, 1970’ten sonra simgesel bir dil kullanarak toplumcu temaları işlemiştir. Şiirlerinde halktan kişileri, şehrin çeşitli görünümlerini yansıtmış, Divan ve halk şiiri geleneğinden de yararlanmaktan geri durmamıştır. Durbaş'ın yer yer konuşma dilinin arasına yedirilmiş eski sözcüklerle arkaik bir hava oluşturmaya çalıştığı da görülür.