İhsan Deniz, “medeniyet inşasının yapı taşlarından” bir işlevi olan şiirin şehirli bir kültürden  doğabileceğini söyler. Ona  göre köylülük ideolojisi, şiirde olması gereken köklü referanslara bağlı olarak oluşan anlama ve anlamlandırmayı dumura uğratır. Deniz, bu sözleriyle “halkçı şiirin” karşısında yer alır ve şiiri de şairi de, üst düzeyde bir bilmenin ve bildirmenin öznesi  olarak anlar.