1876’da ilan edilen ilk Anayasa’da vergi ve bütçe
hakkı kısmi bir şekilde Mebusan Meclisi ile Ayan
Meclisinden kurulu “Meclis-i Umumi” ye verilmiştir.
Batı demokrasilerinde olduğu gibi, kanuni
dayanağı olmaksızın kimseden vergi, resim adı altında
para tahsil edilmemesi, Devlet gelir ve masraflarının
her yıl bütçe kanunu ile bölüm bölüm
onaylandıktan sonra yerine getirilmesi hakkında
açık hükümler içeren Anayasada, ayrıca vergilerin
tahsilinde bütçe kanunu ile her yıl yeniden izin
verilmesi esası da yer almaktaydı. Bütün bunlara
rağmen en geniş yetkiler hükümdara tanınmış, bu
bakımdan yasama meclisi adeta bir danışma organı
durumuna getirilmiştir.