“ Din, canlı varlıklar olduğumuzu ve mutlaka bir gün- bizimle birlikte
diğer canlı varlıkların- öleceğimizi bilmemiz olgusundan doğan
sorunların sorumluluğunu tek tek şahsen yüklenmeye bizi sevk eden
her şeydir ”

“Din, genel bir varoluş düzenine ilişkin kavramlaştırmalar formüle
ederek insanlarda güçlü, yaygın ve uzun süreli ruh halleri ve güdüler
yaratan ve bu kavramlaştırmaları bir gerçeklik halesine bürüyerek
söz konusu hallerin ve güdülerin eşsiz bir şekilde gerçekmiş gibi
görünmesine yol açan bir semboller sistemidir.”

Tanrı/kutsal/aşkın olana az veya çok bilinçli bağlılıktır. Bu bağlılık ve
teslimiyet bireyin kişiliğinde tecrübeler, inançlar ve düşünceler
şeklinde tezahür eder ve kişinin ibadetleri, ahlaki davranışları ve
diğer etkinliklerini güdüler.

“ Tabiat üstü (aşkın; müteâl) ilahi ve kutsal bir varlık (Tanrı, Allah,
ilah..) ile ilişkili olan inançların, tasavvurların, tecrübelerin,
duyguların, işaretlerin, dilin ve davranışların bütünü”

Din psikolojinin araştırma konusu olan din her şeyden önce kültürün içinde
bir gerçekliktir. Kültürel bir gerçeklik olarak din bireylerin dışında var olan
nesnel bir olgudur.