Maneviyatçılığın eleştirilerini şu şekilde toplayabilmek mümkündür: Bireysel maneviyatçılık manevi meselelerle istekli bir tarzda ilgilenen büyük dini kurumların ve geleneklerin var olduğu gerçeğine hiç önem vermemektedir. Biçimsel dini uygulamalardan ziyade duygusal coşkunluk ve manevi haz elde etme maneviyatçılıkta ön planda gelmektedir Kutsal ve katı dogmatik bir çekirdeği olmaksızın fonksiyonel maneviyatçılık aşırı derece yüzeysel ve akışkan olmaktadır. Her tür maneviyatçılığın iyi olarak kabul edilmesi, büyük sayıdaki bilgi ve uzman grubunun potansiyel olarak manevi yaşamın yıkıcı yönünü ihmal etmesine neden olmaktadır. Ancak Maneviyatçılık bireylerin hayatlarını kutsallara dönüştürme, hayatlarında kutsalı bulma ve koruma çabaları içerisinde insanların girdiği birtakım yollara sahip olması maneviyatçılığın eleştirisi değil tanımlamalarındandır.