I, II, III, IV, V

Din insana sınırlarını ve görevlerini bildirerek vicdanında büyük bir sorumluluk duygusu uyandırması, kişinin kendi öz karakteri, duygu ve gönül dünyasında yer tutması, inanan bireyler arasında bir gönül birliği ortak amaç ve hedefler belirleyerek dini grup, cemaat ve birliklerin oluşumuna olanak sağlaması dinin işlevsel tanımının unsurlarındandır. Dini inanç, öğreti, ahlak ve kutsalla ilgili tutum ve davranışlardan oluşması ise dinin Özsel tanımının unsurlarındandır.

Dindarlığın boyutlarını ideolojik, törensel, tecrübe, zihinsel ve etki boyutu olarak sıralayabilmek mümkündür.

Dinin psikolojik etki ve işlevleri dendiğinde ilk akla gelen şey, dinî inanç ve uygulamalar ile ruh sağlığı arasındaki ilişkidir. Bazı araştırmacılara göre dinî inanç ve pratiklerin ruh sağlığını olumsuz yönde etkilemesi konusunda kanaatlerin ortaya çıkmasının en önemli nedenlerinde birisi, insanların dinî kuralları sığ ve katı bir tarzda ele almalarıdır. İnsanları dine güdülemede sıklıkla kullanılan bazı yöntem ve yaklaşımların ve bunların etkisiyle dinî hayatta ortaya çıkabilecek bazı psikolojik durumların insanların ruh sağlığını olumsuz yönde etkileyebileceği düşünülebilir. Zira dinî amaçlara tam olarak uygun bir hayat yaşayamamanın ortaya çıkardığı suçluluk ve günahkârlık duygusu, beraberinde, bunu telâfi etme arzu ve ihtiyacını da güçlü şekilde uyarmaktadır. Bu duygu şiddetli bir hal alıp, saplantıya dönüştüğünde hastalıklı (patolojik) durumlara neden olabilmektedir.

Manevi yaşam içerisinde yer alan yaşantıları şu şekilde sıralamak mümkündür: yaşamda anlam arama, yücelikle bir karşılaşma, bir bağlanma hiis, nihai bir gerçek, gizemli bir varlığa saygı ve minnet, kişisel bir değişim. İbadetlerin tabiatı din psikolojisinin araştırma konularından dua, ibadet ve dini ritüeli ifade eder.

I, II, III, IV, V

Maneviyatçılığın eleştirilerini şu şekilde toplayabilmek mümkündür: Bireysel maneviyatçılık manevi meselelerle istekli bir tarzda ilgilenen büyük dini kurumların ve geleneklerin var olduğu gerçeğine hiç önem vermemektedir. Biçimsel dini uygulamalardan ziyade duygusal coşkunluk ve manevi haz elde etme maneviyatçılıkta ön planda gelmektedir Kutsal ve katı dogmatik bir çekirdeği olmaksızın fonksiyonel maneviyatçılık aşırı derece yüzeysel ve akışkan olmaktadır. Her tür maneviyatçılığın iyi olarak kabul edilmesi, büyük sayıdaki bilgi ve uzman grubunun potansiyel olarak manevi yaşamın yıkıcı yönünü ihmal etmesine neden olmaktadır. Ancak Maneviyatçılık bireylerin hayatlarını kutsallara dönüştürme, hayatlarında kutsalı bulma ve koruma çabaları içerisinde insanların girdiği birtakım yollara sahip olması maneviyatçılığın eleştirisi değil tanımlamalarındandır.

Ölüm korkusu

1. Görüşü ortaya atan kuramcı, psko analizin kurucusu olan S. Freud ve 2. Görüşü savunan kişi ise onun öğrencisi C.G. Jung ‘tur. Doğru cevap B seçeneğidir.

Örnekte bahsedilen durumun, dindarlar arasından, sosyal anlamda bir etkiye sebep olması beklenir. 

G.Allport (1897-1967) W.James ile aynı çizgiyi benimseyen bir diğer önemli isimdir. The Individaul and His Religion(1950)/ Birey ve Dini isimli eserinde din ile kişilik arasındaki ilişikiye dikkat çeker. Dindarlığın(dinî duygunun), bireyin kişilik ve karakterine göre, kişiden kişiye farklılık gösterdiğini ortaya koyar. Kişilerin yönelim farklılıklarına göre dindarlığın yapı ve kalitesinin farklılaşacağını dile getirir. Bu anlayışla geliştirmiş olduğu içgüdümlü/dışgüdümlü dindarlık ayırımına dayalı ölçeği bugün hala kullanılmaktadır.

İç güdümlü yönelim ile benlik saygısı arasında istatiksel olarak anlamlı olumlu bir ilişki tespit edilmiştir. 

I, II, III, IV

Zenginler daha ziyade göze hitap eden dinî faaliyetler içerisinde yer alırken, fakirler genellikle dinin duygusal ve manevî boyutuyla ilgilenmektedirler. Buna göre gelir düzeyleri farklı olanlar, dinî hayatın değişik boyutlarında farklı tutum ve davranışlar sergileyebilmektedir. Esasen sosyal statü ile dindarlık ilişkisi, farklı görüntüler altında yansıma bulabilir. Bu bağlamda örneğin gelirlerine kıyasla yaptıkları katkılar düşük görünse de gelir seviyesi yüksek olanlar, dinî organizasyonlara daha fazla bağış yapabilmekte ve doğrudan katılmak yerine genellikle maddî katkı sağlamayı tercih edebilirler.