Ergenlik ve ilk yetişkinlik döneminde dine olan ilginin zayıflaması çok çeşitli sebeplerle ilişkili olabilir. Bu bağlamda şöyle bir görüş dile getirilmiştir: Ergenlik dönemi, özellikle 17-22 yaş arası gencin ailesinden uzaklaştığı bir devredir. Genellikle üniversiteyle birlikte girilen yeni bir sosyal çevre, yeni bir arkadaş grubu ve okulun başka bir şehirde olması durumunda ailesinin yaşadığı şehirden uzakta bulunmanın getirdiği serbestlik ortamı, bu uzaklaşmayı hızlandıran etkenler olabilmektedir. Bunların etkisiyle ergenin, hayatını şekillendirmede dine yönelmek yerine daha dünyevi davranacağı kabul edilmektedir.