Tövbenin Allah’tan bir özür dileme olduğunu bilen ve ancak bu yolla bağışlanacağının bilincinde olan kişi günahkârlık saplantısı ve geriliminden kurtulur, rahatlar. Tövbe kişide bir iç huzuru oluşturur, onun ümitsizliğe düşmesine engel olur. “İşlemediğim günah kalmadı, bundan sonra ne yapsam yararı olmaz!” gibi endişe ve korkulardan kişiyi alıkoyar. Günahkârlık ve suçluluk duygusuna kapılmasını önler. Bu nedenle tövbe ümit ve iyimserliği, manevi yenilenme ve canlanmayı artırır.