Çocuklar ancak 3 yaşından itibaren dinî mahiyette söz, duygu ve davranışla ilgilenmeye başlamaktadır. Çocukluk dönemi dindarlığını, çocukların diğer psikolojik özelliklerinden ayrı tutarak anlamak mümkün değildir. Sınırlı hayat tecrübeleri ve bilişsel kabiliyetleriyle birlikte küçük çocukların belli bir inancı benimseme konusunda anlamlı bir karar vermeleri mümkün görülmemektedir. Çocukluk döneminin en karakteristik özelliklerinden biri olan düşünmeden kabul, din konusunda da geçerlidir. Bunun için çocuklar din konusunda çok küçük içsel çatışmalar yaşar veya hiç yaşamazlar. Dinî hayat onların yaşamında normal bir şekilde, derece derece yayılmaya başlar.