İbadetleri yerine getirme, camiye veya kilise ayinlerine katılma, helâl-haram, günah-sevap gibi konulara karşı ilgi ve duyarlılıkta belirgin bir artış müşahede edilir.

Bu dönemde her ne kadar bağımsızlık duygusunun uyanmasıyla birlikte dinî görev ve Allah'a karşı borç duygusunda bir azalma, dinî pratikleri yerine getirmede büyük ölçüde uzaklaşma eğilimleri güçlenmekte ise de, birçoğu yine de dinî hassasiyetlerini koruyabilmektedir.

Yetişkinlerin yüzdeliklerine benzer bir şekilde %95’inin “Tanrı veya Evrensel bir Ruh”a inanırlar.

Dinî gelişimleri boyunca bazı dönemlerde güncel dinî düşünce tarzlarıyla çözümledikleri çelişkilerle karşılaşmaktadır

Bu dönemde bir hayatında duygu unsuru, bilişsel yönden daha etkili olduğundan, dinî gelişimde bu unsuru harekete geçirici faktörlerin kullanılması salık verilmektedir.