Orta Çağ’da kırsal kesimin Hristiyanlaşmasında iki önemli olayın rolü vardır. Birincisi, “koruyan-korunan” ilişkisi ile sürdürülen feodal yönetici kırsal kesim ilişkisidir. Bu ilişkide, imtiyazlı sınıf olan feodaller pagan adetlerinin yerine kilise fikirlerini önemseyerek kırsal kesimin de önemsemesini sağlamışlardır. İkinci önemli unsur ise şıklarda olmayan manastırlar ve bu manastırların faaliyetleridir.