İki savaş arası yıllarında, büyük devletlerin çoğunun dışişleri kurumları yeni bir uyum ve reform sürecine girdiler. Bir ölçüde kamuoylarının eleştirileri nedeniyle dışişleri bakanlıklarını yeniden organize etmeye, diplomatik personelin kariyere alınışını demokratlaştırmaya, diplomatik kariyeri, özel yetenek sahiplerini çekebilecek esnek terfi sistemlerini içerecek şekilde yeniden düzenlemeye çalıştılar. Hemen her ülkede söz konusu değişiklikler yeni teknolojik ilerlemeleri ve uluslararası politikalarda ekonomi ve kamuoyunun artan önemini gözönünde tutacak şekilde yapılmaya çalışılıyordu. Böylece, diplomatik misyonlardaki uzman müşavir ve ataşelerin sayısı arttırıldı. Askerî ataşe bulundurması yasaklanmış olan mağlup ülkeler ve tarafsız ülkeler dışındaki devletler misyonlarındaki kara ve deniz ataşelerine hava ataşeleri de eklendi. Ticaret ataşelerinin yanı sıra, borç sorunlarının büyümesi ve propagandanın öneminin artması nedeniyle sırasıyla maliye ve basın ataşelikleri yaratılmaya başlandı.