Geleneksel diplomasiye en büyük darbeyi Woodrow Wilson vurmuştur. Ocak 1917’de daha önce müttefiklerin savaş sonrası amaçları hakkında kendi vasıtalarıyla bilgi edindikten sonra, Amerikan Senatosu’nda yaptığı bir konuşmayla eşitler arasında müzakere edilecek bir “zafersiz barış” yapılması çağrısında bulundu. Sonra, güçler dengesinin yerini alacak bir “ortak güç” sisteminin
kurulmasına desteğini yineledi ve nihayet devletlerin farklı değil ortak çıkarlar gözetecekleri bir uluslararası teşkilât kurulmasını önerdi. Dahası, gizli diplomasiyi reddederek “açık olarak müzakere edilecek açık anlaşmalar”dan söz etmeye başladı. Wilson eski diplomasi değerlerine karşı yürüttüğü bu yeni “ahlâklı diploması” veya “ahlâki diplomasi” girişimini, bu değerlerin kaynağı olan Avrupa merkezli uluslararası düzeni kökünden sarsabilecek güçteki ekonomik kudret ve askerî potansiyeline dayandırmaktaydı.