Hükümdarlar arasında elçi değişimi dışındaki alt düzey diplomatik temaslarda
kullanılan önemli bir araç bir nevi pasaport denilebilecek “aman”dı. Aman sahibine İslam diyarlarına girme olanağını verir ve yetkili makamların korumasını
sağlardı. Aman resmi veya gayrıresmi olabilirdi. Resmi aman imam tarafından
bir kişiye, bir gruba, hatta İslam makamlarıyla barış imzalamış olan bir toprakta
yaşayanların tamamına verilebilirdi. Böyle bir aman karşılıklılık esasına göre tanınırdı. Gayrıresmi olanı ise herhangi bir Müslüman tarafından sözlü olarak veya başka bir şekilde verilebilir, ancak aman sahibi olan kişi Müslüman topraklarında kötü bir davranışta bulunursa veren cezalandırılırdı. Müslüman olmayan birinin “aman”ı olmadan İslâm diyarına girmesi hâlinde verilecek ceza da oldukça esnekti; idam edilmekten, dört aylık bir ikamet sonunda sınıra götürülmesine kadar geniş bir yelpazeyi kapsardı.