Anavatan Partisi iktidarıyla dışişleri yepyeni bir döneme girmiştir. Turgut Özal’ın
dış politikadaki farklı yaklaşımı bakanlık diplomatlarını önce bir bakıma şaşırtmış
ve dirence sevketmiştir. Aslında başlangıçta Özal da dışişlerine kuşkuyla yaklaşmış, dış politika projelerini engelleyebilecekleri endişesini taşımıştır. Bununla beraber, çok geçmeden karşılıklı bir çalışma “modus vivendi”si ve güven ortamı oluşmuştur. Özal iktidarı Türk diplomasisinin nisbeten en etkin olduğu dönemlerdendir. 1987’de Avrupa Birliği’ne tam üyelik başvurusu, Yunanistan’la ilişkileri düzeltme girişimleri, Sovyetler Birliği’nin dağılması ardından Kafkasya ve Orta Asya’ya açılım, Türkiye’nin Soğuk Savaş sonrası dünyasında yerini bulma arayışları Dışişleri Bakanlığı’nın her zaman yoğun olan çalışma temposunu daha da yükseltmiştir.