Neoklasik iktisatçılar, 1950’ler ve 1960’lar boyunca, çevre ve ekonomi ilişkisini dikkate almayan iktisadi büyüme modelleri ortaya koymuştur. Neoklasik yaklaşımı savunanlar genel olarak ekonomik büyümenin sınıra ulaşacağı konusunda kötümser olmamak gerektiğini vurgulamıştır. Ekonomik büyüme ve teknolojik gelişmelerin; nüfus, kaynak, kirlilik ve diğer çevre sorunlarının nedeni olarak değil, tersine bu sorunlara çözüm olacağı görüşünü taşımaktadır.