Üretim ve mübadele araçlarının topluma mal edilmesini öngören doktrinlere verilen addır. 

Üretim araçlarıyla, bunların üretimi için gerekli olan ham madde ve araçları, yani makinaları ve fabrikaları mülkiyetlerinde bulunduranların meydana getirdiği sınıfı tanımlar.

Hâli vakti iyi, zenginliği diğerlerine göre fazla olan sermaye sahiplerine denilmektedir.

Bir devletin, sınırlarını genişletmesine, başka ülkeleri gerek siyasi, gerek ekonomik, gerek kültürel kontrolü altına almasına denir.

Avrupa’da 16.yy’dan 18.yy’ın ortalarına kadar uygulanan iktisat politikasına denir.