İmza genel olarak bir belgenin kişi tarafından yazıldığını veya okunduğunu böylece onaylandığını belirtmek için yapılan her türlü işarettir. Elektronik imzanın bugün en çok kullanılan ve bilinen şekli ise dijital imza olarak bilinen şeklidir. Dijital imza temel olarak açık anahtar şifrelemesi (public key criptography) tekniği üzerine kuruludur. Dijital imza, “bir elektronik veriye eklenen veya elektronik veriyle mantıksal bağlantısı bulunan ve kimlik doğrulama amacıyla kullanılan elektronik veriler” olarak tanımlanmıştır (Soysal, 2006). Gönderilen mesajın değişmeden alındığından ve gönderenin kimliğinden emin olabilmek için “dijital imza” kullanılır. Bu yöntemde, gönderilecek mesajın özeti bir algoritma ile
çıkarılır. Gönderen, bu özeti kendi gizli anahtarı ile şifreler ve buna gönderenin “sayısal imzası” adı verilir. Bu imza, şifrelenen ana mesaja ek olarak alıcıya gönderilir. Alıcı bu sayısal imzayı gönderenin açık anahtarı ile açarak, göndericinin kimliğinden emin olur. Gelen mesajı kendi bilgisayarındaki algoritma ile özetler ve sayısal imzadaki mesaj özeti ile karşılaştırır. Bu özetlerin aynı çıkması, mesajlar ve özetleri arasında bire-bir ilişki olduğundan, mesajın gönderildiği hali ile alıcıya ulaştığını kanıtlar. Bu da bilginin bütünlüğü ilkesinin gerçekleşmesidir.