İnsanı evrenin merkezine yerleştiren Orta C¸ağ düşüncesine göre, yaratılışın özü insanın kurtuluş mücadelesiyle ilişkilendirilmiştir. Kilise, bu kurtuluşa aracı- lık etmektedir. Zayıf, yetersiz ve doğuştan kusurlu kabul edilen insanın, toplumun organizasyonuna ve hiyerarşik yapısına saygı göstermeyi bizzat Tanrı’nın isteği olarak düşünmeliydi. İnsan, hem sosyal planda hem politik alanda üste, kesinlikle itaat etmek zorundadır. S¸ayet din adamı ise kendisinden daha yüksek rütbeli ruh- bana; laik ise krala, senyöre, yerel yöneticiye boyun eğer. Entelektüel ve zihinsel planda da otoritelerin sözünü dinlemesinin, insanın kurtuluşunu sağlayıcı bir yapısı olması dolayısıyla kefaret değeri de bulunmaktadır.