Tonguç, iş eğitimi ilkesinin yaşama geçirilebileceği en uygun ortam olarak köyü görmektedir. Çünkü ona göre, “köyde, kökleri çok derinlere gömülü bir iş terbiyesi faaliyetine şahit olmaktayız”. Bilgi, ancak yaşayarak ve iş yaparak öğrenilebilir. Oysa kent okullarında hayattan ve doğadan kopuk bir “malumatçılık”, başka bir anlatımla “ölü bilgi” aktarımı yapılmaktadır. Tonguç’a göre “en sağlam eğitim kurumları”, iş ve meslektir.