Nicolas Yee (2002)’ye göre bu beş grup güdüleyici etmen, insanların neden oyun oynadıkları hakkında bilgi vermektedir:

1. İlişki: Oyundaki diğer kişiler ile anlamlı ilişkiler kurulmasını ortaya koyar. Çoğunlukla bu arkadaşlık olgusunu destekler.
2. Tutulma: Oyuncular oyuna odaklanarak oyuna dalar ve bu sayede yeni şeyler keşfeder. Bu unsurda fantezinin geliştirilmesine katkı sağlar.
3. Üzüntü: Nesnelleştirme arzusu ve birinin sahip olduğu kazançlar için diğer oyuncuların kullanımı. Bir taraftan savaş alanında veya mücadele sahasında diğerlerine hâkimiyet kurma veya oyundan düşmeden zevk alınırken, diğer taraftan ise onların menfaatleri için diğer oyuncuları manipüle etmeden hoşlanabilir. Her iki durumda da bir tatmin elde edilir.
4. Başarı: Bir oyunun yapısı içerisinde güçlü olma arzusunu ortaya koyar. Oyuncular, oyunun kuralları ile belirlenmiş olan hedeflere ulaşmaya çalışır. Oyuncular oyun ile puan veya ödülleri sürekli olarak toplamaya çabalar. Altı çizilen tema en büyük oyuncu olmaktır. Tatmin de bu başarı ile daha fazla elde edilir.
5. Liderlik: Oyuncunun iddiacı olmasına ve girginliğine (girişkenliğine) bağlıdır. Oyuncular, yalnız olmaktan daha çok birlikte grup olarak oyun oynamak ister. Liderler çoğunlukla iddialı bireylerdir ve genellikle grup içerisinde iken liderlik pozisyonuna yönelir.