2000’lerin gündemine Merkez’in kurumsal egemenliğine karşı ciddi eleştiriler girmeye başladı; örneğin IMF’nin, DB’nin başkanı niye hep, sırasıyla, bir Avrupalı ve ABD’li oluyor diye. Çin ise sessiz ve derinden bu kurumların şartlı kredileri yerine GOÜ’ye şartsız krediler vererek, fiilen, Merkez’in Çevre’yi kendi çıkarına göre biçimlendirme gücünü kırıyor, kurumları neredeyse işlevsiz bırakıyor.