Teknolojik değişim sürecinde kavramsal olarak üç aşama vardır: Buluş, Yenilik ve Yayılma.

Padişah’ın özel hazinesi (Hazine-i Hassa); Padişah ve Saray’ın giderlerinin karşılanması amacıyla kurulmuştu.

Süregiden kamu açıkları, birbirini besleyen enflasyon dinamikleri, sürekli değişen ve uzun vadeli önlem alamayan hükümetler, işi ciddiyetini kavrayamayan politikacılar, enflasyondan yararlanan kesimler ile iyi çıpalanmamış bekleyişler enflasyonu % 50 ile %90 aralığında 30 yıl süregitmesine neden oldu.

Gerçekleştirdikleri ev ödevine gelince; finansal sektörleri çok çabuk ve kolay liberalize edilmemesi gerektiğini öğrendiler ve bunun da arkasında durdular. Bu çıkardıkları birinci ders oldu. İkinci ders başlıkları ‘makul borçlan-yeterli tasarruf et’ oldu. Üçüncü ders başlığı ise reel ekonomiden gözünü ayırma olmuştur. 2000’den bu yana bu konuya fazlasıyla odaklandılar. Dördüncü ders ise, verimliliğe yatırım yap’tır. Ucuz emek verimliliğiyle bir yere varılmayacağını zaten öğrenmişlerdi, 1997 Krizi’ni fırsat olarak görüp, gereğini yaptılar. Beşinci ders, “eğitime odaklan ve bunu sanayi ile ilişkilendir.”.

Hizmet ve ürün üretmenin, girdileri ürüne dönüştürmenin tekniği teknoloji olarak tanımlanmaktadır.

2000’lerin gündemine Merkez’in kurumsal egemenliğine karşı ciddi eleştiriler girmeye başladı; örneğin IMF’nin, DB’nin başkanı niye hep, sırasıyla, bir Avrupalı ve ABD’li oluyor diye. Çin ise sessiz ve derinden bu kurumların şartlı kredileri yerine GOÜ’ye şartsız krediler vererek, fiilen, Merkez’in Çevre’yi kendi çıkarına göre biçimlendirme gücünü kırıyor, kurumları neredeyse işlevsiz bırakıyor.