Aristoteles bize tarih türü ile hikâye ve tragedya arasındaki temel farkı, temel karşıtlığı gösterir. Tarih, daha çok özeli, edebî eser daha çok geneli anlatır. Bu, edebî eserlerde özelin ele alınamayacağı manasına gelmez, birçok tragedyada özel, tarihî kişiler kahraman olarak yer almaktadır. Bilim ve felsefede genelin peşindedir. Çünkü insan zihni sınırlıdır ve nesneleri tek tek bilme gücüne sahip değildir. Bilimin genel ve geçerli kanunlar peşinde koşmasının sebebi de budur. Edebî eser, genele daha yakın olduğundan tarih türünden daha üstün sayılabilir. Aristoteles, Tarih türü ile hikâye ve tragedya arasında ikinci bir farkı da belirtir: Tarih, olanı; hikâye ve tragedya ise daha çok olabilir olanı ifade eder. Bu ayırım, okul kitaplarındaki hikâye ve roman tanımlarında hâlâ yaşamaktadır. Edebî eserler gerçekleri mi yansıtmalıdır, yoksa hayalî mi olmalıdır tartışmalarına da ciddi bir cevap niteliğindedir. Çünkü edebî eser, tamamen gerçekleri yansıtmaya yöneldiği anda edebî olma özelliğini de tartışmalı hale getirmektedir.