Uzun süre yürürlükte kalan klasik model, özellikle II. Dünya Savaşı’ndan
sonra ortaya çıkan ekonomik, sosyal ve teknolojik gelişmelerin etkisi altında kalmıştır.
Bu dönemde devletin, klasik endüstri ilişkileri sisteminin çözümleyemediği
sorunlara gittikçe artan bir biçimde ve daha etkili müdahalesi söz konusu
olmuştur. Bunun sonucunda, endüstri ilişkilerinde işverenlerin, işçi sendikalarının
ve devletin rolleri konusunda yeni görüşler ve tartışmalar ortaya çıkmıştır.
Neokorporatizm olarak adlandırılan bu yeni oluşumda devlet-işçi-işveren işbirliği
ön planda tutulmakta, kararlar birlikte alınıp hayata birlikte geçirilmeye çalışılmaktadır.