Genel olarak endüstri ilişkileri ise sanayileşmenin bir ürünü olan, işçi ve işveren arasındaki bireysel ilişkilerden örgütlü gruplar arasındaki ilişkilere geçişle ortaya çıkan, devletin az veya çok müdahale ettiği, merkezinde bölüşümün ve çalışma koşullarının yer aldığı toplu pazarlıklara dayalı olan emek ile sermaye örgütleri arasındaki kurumsallaşmış ilişkileri ifade etmektedir. Bu tanımda endüstri ilişkileri kavramını açıklamayı kolaylaştıracak beş unsur bulunmaktadır (C¸etik ve Akkaya, 1999, ss.13-15):

• C¸alışanlar ile işverenler arasında çalışmadan kaynaklanan bir ilişkinin varolması,

• Taraflar arasındaki ilişkinin üretim sonucu elde edilen artığın ücret ve ka^rolarak paylaşımını içermesi,

• C¸alışma koşulları ve kurallarının karşılıklı belirlenmesini kapsaması,

• Bütün bu ilişkilerin kurumsallaşmış olması,

• C¸özüm yollarının çatışmacı ve barışçı süreçleri içermesi.