İş tatminsizliği: Özellikle Fordist üretim sistemi ve Taylorist işbölümü sonucunda işçilerin yaptıkları iş monotonlaşmış ve işçiler yaptıkları işe yabancılaşarak iş tatminleri azalmaya başlamıştır. İşyerinde mutsuz olan ve kendilerini çalıştıkları işyerine ait hissetmeyen işçiler, bu aidiyet ihtiyacını sendikalar aracılığıyla karşılamaya başlamıştır.

İşçi dayanışması: Toplu hareket ve eylem bilincinde olan işçiler, işçi sınıfının dayanışmasını güçlendirmek için de sendikaya üye olabilmektedir. Bunun yanı sıra işçi, yaşadığı ve çalıştığı grup kültürüne bağlı olarak da sendikaya üye olma kararı verebilmektedir. Özellikle işçinin ailesinde daha önceden sendikaya üye olan birisi varsa veya çalıştığı işyerindeki veya sosyal ortamındaki arkadaşları sendikaya üye ise bu işçinin sendikaya üye olma eğilimi daha yüksek olmaktadır.

İşle ilgili olmayan hizmetler: Sendikalar üyelerine özel hayat ve sağlık sigortası yaparak ucuz tatil hizmeti vererek veya düşük faizli kredi kartları temin ederek sendika üyeliğini cazip hâle getirebilmektedir. İşçiler bu hizmetlerden yararlanabilmek için de sendikaya üye olabilmektedir.

Siyasi ve ideolojik yakınlık: İşçiler genellikle kendi siyasi ve ideolojik görüşlerine yakın gördükleri sendikalara üye olmaktadır. Bir başka deyişle işçi, kendisini siyasi ve ideolojik olarak özdeşleştirdiği sendikaya üye olmayı tercih etmektedir.