Urartu döneminde halk, yaşadığı bölgenin yakınında oda mezarlara gömülmekteydi. Her ailenin veya aşiretin bir mezarı olduğu anlaşılmaktadır. Mezarların genel planı, toprak altına inşa edilmiş dikdörtgen bir oda ve bu odaya girişi sağlayan dar bir kapıdan oluşur. Bu oda mezarların birçoğunun çevresinde, kaya mezarlarındaki plana benzer biçimde, ancak daha düzensiz yan odalar da yapılmıştır. Kaya mezarları ve oda mezarları tek kişi için değil çoklu gömü için inşa edilmiştir. Ailenin bireylerinden biri ölünce mezarın kapısı açılmakta ve hediyeleriyle birlikte mezara yerleştirilmekteydi. Zamanla ana oda dolunca iskeletler ve
hediyeler yana odalara yığılmaktaydı. Örneğin Karagündüz’de bir mezarda 106 kişinin kemikleri saptanmıştır. Urartu döneminde çok odalı kaya mezarlarına normal gömü yanında yakılmış gömülerin külleri de koyulmaktaydı.