Şiirlerde mısra sonundaki kafiye dışında, paralel olarak yapılmış iç kafiyeler bulunmasıdır.

Farsça hem çoğul hem de fiilden sıfat yapan ek olan “-ân” ile yapılan kafiyelere denir.

Revîden önce dahîl ondan önce de tesis bulunan kafiyelere verilen addır.

Birden fazla ses benzeşmesinden meydana gelen Kafiyelere verilen addır.  

Kafiye tekrarının açık olmadığı ve daha zor anlaşıldığı örneklere verilen addır.