Kafiye aruz vezniyle birlikte divan şiirinin iki asli ahenk unsurundan biridir. Kısaca en az iki mısra sonundaki ses tekrarı olarak tanımlanabilecek olan kafiye, redifsiz manzumelerde mısra ya da beyit sonlarındaki, redifli manzumelerde de rediften hemen önceki ses ya da seslerin tekrarından doğan ahenktir. Kafiyenin kullanım sıklığını ya da düzenini nazım biçimleri belirler.