Müvâzene, nazımda ya da nesirde fâsıla kabul edilen kelimelerin aynı gramer vezninde olmasına denir. Müvâzenede ses benzeşmesi aranmaz. “Her tarzı latîf, her hulkı kerîm olan ...” ibaresinde fâsıla olan “latîf” ile “kerîm” sözcüklerinin son harşeri, yani revîleri aynı değildir, fakat kelimeler aynı vezindedirler. Dolayısıyla burada seci değil, müvâzene sanatı vardır.