Yukarıdaki mısralarda “lügaz” sanatı kullanılmıştır. Lügaz, insan ismi dışında, bir şeyin özelliklerinin sıralanarak okuyucu ya da dinleyiciden bunun ne olduğunun sorulduğu bir tür manzum bilmecelerdir. Gül (kef ve lâm) kelimesinin “kalb (=orta)”ine “mâ (=mim ve elif)” düşmesi; yani konulması ile “Kemâl” ismi elde edilir.