Antik Çağ ve Orta Çağ’da estetik ve sanat felsefesi Platon ve Aristoteles’te olduğu gibi genel olarak araçsaldır. Örneğin Plotinus’un güzellik kuramı onun metafiziğine dayanır. Ona göre, tüm varlıkların nedeni olan Bir, ezeli ve ebedi, bölünmez, yetkin ve bütünlük sahibidir. Duyusal dünyanın güzellikleri, varlıklarını sudûr yoluyla Bir’den alırlar. Bu güzellikler aynı zamanda Bir’e ulaşmak için aracı rol oynarlar.