Hobbes’a göre “insan, her şeyden önce kendi varlığını ayakta tutmaya, koruyup
sürdürmeye çalışır; bu, onun ana güdüsüdür; onun bütün eylemlerini belirleyen, bu güdüdür. Bu da insanı doğa nimetlerinden elden geldiğince çok yararlanmaya sürükler. Ama bu yüzden de herkes, ister istemez, birbirinin düşmanı
olur ve ‘herkesin herkese karşı savaşı’ (bellum omnium contra omnes) başlar.
Bu durumda ‘insan, insanın kurdu’ (homo homini lupus) olur (Gökberk, 2005:
252). Böylece Hobbes’a göre insanın tüm eylemlerini yöneten ilke, “kendini koruma ve sevme içgüdüsü”dür. Dolayısıyla insanın doğal yapısında başkalarını
gözeterek eylemde bulunma eğilimi yoktur. Doğal durumu/yapısı gereği bencil
olan insan, diğer insanlarla yaşarken yalnızca kendini düşünür. İnsanda doğal
olarak bulunan “kendini koruma güdüsü”, başkasıyla ilişki durumunda bir tehdit ve tehlike oluşturur, yani savaş durumuna yol açar. İnsanın doğal durumu
(status naturalis) aslında bir savaş durumudur. Bunun çözümü ise insanın yurttaşlık durumuna (status civilis) girmesidir (Gökberk, 2005: 253). Bu da yasal
düzenlemeler yapmayı ve “devlet kurmayı” gerektirmektedir. Hobbes, kendini
koruma içgüdüsü ile hareket eden insanın, barışı sağlamak için insanlararası
ilişkiler alanında bazı ilkeleri akıl yolu ile ortaya koyması gerektiğini söyler.
Hobbes için insan, doğuştan etik bir varlık değildir; etik ilkeler, türün yararı
için, akıl yoluyla ortaya konulur. Doğru cevap E seçeneğidir.