Ahlak algılarının anlama yetisinin işlemleri arasında değil, beğeniler ve duyular arasında sınıflandırılması gerektiğini ileri sürmüştür.

İnsanın kendi eylemlerini, genel iyiliğe yaptığı katkı ile ölçme değerlendirmelerinin toplamına vicdan denildiğini belirtmiştir.

Kişinin kendi çıkarına uymasa bile toplumun iyiliğine uygun olan durumları kabul etmesinin nedeninin sempati duygusu olduğunu ileri sürmüştür.

Bir eylemin değerini temelindeki istemeye bağlı tutmuştur.

Aklın, davranışları yönlendirmede ve iyi ile kötüyü ayırmada yeterli olmadığını savunmuştur.