Pek çok davranış istenilen bir yiyeceğe, oyuncağa ya da araç-gerece erişmeyle sonuçlanır. Örneğin, alışveriş merkezinde bir çocuk annesinden dondurma almasını ister ancak annesi çocuğa dondurmayı
almaz. Çocuk mızırdanmaya başlar ve dondurma alması konusunda annesine ısrar eder. Annesi dondurma almayacağını söylediğindeyse çocuk ağlamaya ve tepinmeye başlar. Annesi ısrarla dondurma almayacağını vurguladığında kendini yere atar ve başını yere vurmaya başlar. Çocuğunun kendine zarar vermesinden korkan ve çevredeki kişilerin ilgisinden rahatsız olan anne, çocuğa dondurma alacağını ama hemen yerden kalması gerektiğini söyler. Dondurmayı alan çocuk bu davranışla birlikte, istediği bir nesneye erişmek için bağırma, ağlama, tepinme ve kendini yere atma gibi davranışlar sergilemeyi öğrenmiş olur. Çocuğun sergilediği davranış, onun istediği nesneye erişmesini sağlar. Benzer şekilde, başka bir çocuk kardeşini iterek elinden oyuncağı alabilir, öğretmeni istediği oyun hamurlarını vermediğinde, resim defterindeki tüm sayfaları yırtabilir, bakıcısı istediği kanalı açana kadar bağırabilir ya da biraz daha uzun süre bilgisayar oyunu oynamak için arkadaşına hakaret edebilir. Görüldüğü gibi, uygun olmayan davranışların tümü nesne ya da etkinlik elde etmeyle sonuçlanmaktadır.