Ev endüstrisi kapsamında evde çalışmaya ilişkin olarak Fransız hukukunda evde çalışma, İş Kodu’nda düzenlenmiştir. Düzenlemeye göre, yalnız başına veya eşi ile bakmakla yükümlü olduğu çocukları veya bir yardımcıyla götürü ücret karşılığında bir veya birden fazla sanayi, ticaret, zanaat veya tarımsal işyeri için doğrudan bu kişiler tarafından veya bir aracı kullanılarak kendisine verilen bir işi yapan kişiler ev çalışanı olarak tanımlanmaktadır. Bu kişiler, İş Kodu’nun işçilere uygulanan hükümlerinden yararlandırılmaktadırlar. Kanun, evde çalışma sözleşmesini iş sözleşmesine benzer kabul etmiştir. Ev çalışanı ile işveren arasında hukuki bağımlılık ilişkisi aranmamakla birlikte Kanun ekonomik bağımlılığın olmasını aramaktadır. Fransız İş Kodu’ndaki düzenlemeye göre, ev çalışanı özel müşterilere hizmet vermemelidir. Aksi durumda, bağımsız bir alt müteahhit olarak değerlendirileceklerdir. Evde çalışan kişinin faaliyetinin düşünsel veya el emeğine dayanıyor olması  anun açısından önem taşımamaktadır. Fransız hukukunda ev çalışması, işçiye benzetilmekle birlikte ürettiği parça başına ücret alması, iş süresinin toplu iş sözleşmeleriyle belirlenmiş olması halinde işçi benzeri olarak değil işçi olarak kabul edilmektedir. Hukuken karma bir durumu ifade eden hallerde entegre mesleki faaliyet, sınırlı veya eksik bağımlılık gibi kavramlara başvurmanın doğru olmayacağı vurgulanmaktadır.