Enformel sektörde çalışanları örneklerle şöyle
sıralayabiliriz (Ev-eksenli Çalışan Kadınlar Çalışma Grubu, 1999: 12):
• Az topraklı çiftçiler,
• Mevsimlik tarım işçileri,
• Esnaf tipi olarak da adlandırabileceğimiz 2-3 kişiyi geçmeyen küçük (mikro) işletmelerin
sahipleri ve çalışanları,
• Sokak satıcıları (seyyar satıcılar, işportacılar),
• Kapıdan pazarlamacılar,
• Ücretsiz aile işçileri dahil her türlü ücretsiz çalışanlar,
• Sözleşmesiz çalışan çıraklar,
• Gündelikçi temizlikçiler,
• Yevmiyeliler (örneğin işçi pazarında yevmiyeli iş arayanlar),
• Parça başı ya da götürü işler bularak çalışanlar,
• “Çile atölyeleri” de denilen küçük işyerlerinde iş geldikçe çalışanlar,
• Tamir-bakım hizmetlerindeki dükkanların iş çıktığı takdirde çağırarak işe gönderdikleri kişiler,
• Götürü iş alanların işi yetiştirmek için geçici olarak çalıştırdığı kişiler,
• Çöp ayıklayıcılar ve toplayıcılar,
• Pazarcılar ve yanlarında çalıştırdıkları kişiler,
• Sipariş alarak ya da kendi adına evde satılabilir şeyler üretenler,
• Aracılardan parça başı iş alıp evde çalışanlar, vb.