Çalışma Hayatında Esneklik isimli çalışmasında, esnekliğin farklı türleri ayrıntılı olarak
anlatılmıştır. Buna gore:
Sayısal esneklik; işletmelerin, arz ve talepte yaşanan dönemsel değişimlere hızlı yanıt verebilme
gereksiniminin ürünü olarak, “geçici istihdam, alt işveren uygulaması ve part-time işçi istihdamı” gibi
farklı yollarla, işgücü miktarını değiştirebilme serbestîsi olarak ifade edilmektedir.
Fonksiyonel esneklik; işçilerin iş tanımlarının değişen üretim yükümlülüklerine bağlı olarak
değiştirilebilmesidir. Fonksiyonel esneklik işletmenin iç hareketliliğini artırıcı önlemleri içermektedir.
Ücret esnekliği; işletmelerin piyasaya gerekli uyum mekanizmalarının geliştirilmesi bakımından
ödemeler sistemini düzenleyen ücret esnekliğinde, ödenen ücretler, verimlilik, işletmenin ekonomik
yapısı, performans, sahip olunan yetenekler vb. parametreler eşliğinde değerlendirilmektedir.
Uzaklaştırma stratejileri; Bu esnekliğin benimsenmesinde ekonomik nedenler, konjonktürel
dalgalanmalar, teknolojik gelişmeler, yasal yükümlülükler, taşeron çalıştırılması zorunlu, uzmanlık
gerektiren işler” gibi faktörler rol oynamaktadır. Çalışma hayatında yaygın olarak kullanılan bu türde
yapılan işin başka işyerlerinde ya da başka işletme içinde başka işçilerin çalıştırılarak gerçekleştirilmesi
söz konusudur.
Zamana göre esneklik; işletmenin işçiyi normal iş saatleri dışında da farklı sürelerle çalıştırabilmesini
ifade etmektedir.