Bu bağlamda bilinmesi gereken ilk ve en önemli şey, hakikat ya da doğruluğun bilen ya da bilinen varlığın özelliği olduğudur. Yani, bilen öznenin de bilinen varlığın da doğru olmasından söz edilemez. Doğruluk varlığın ya da gerçekliğin değil de, bilgi ya da önermenin bir özelliğidir. Başka bir deyişle, doğru olan yalnızca kendisine inanılan önerme veya bilgidir, daha doğrusu bilginin ifade edildiği yargı ya da önermedir. Doğruluk, dahası tek tek kavramların ya da algıların da özelliği değildir. Kavramlar, bir yargı ya da önermede bir araya getirildikleri zaman ancak, doğruluktan söz edebiliriz. Örneğin “Kar beyazdır” gibi bir önermeyi ele alalım. Bu önerme, bilen insan zihninin, kar adı verilen nesneye yönelmesinin ve onu gözlemleyerek kara beyazlık özelliğini yüklemesinin sonucunda ortaya çıkan bir önermedir. Burada doğruluk, kar kavramının da beyazlık kavramının da bir özelliği olamaz. Doğruluk, yalnızca söz konusu önermenin bir özelliğidir.